The Truth About Forever saga part 8 :The Restitution

Kung hnidi pa ako nagkasakit hindi pa ako makakarating ditto sa London. Kahit pala ganito ang kalagayan ko eh may maganda rin pa lang kakambal. Naalala kona matagal na naming plinano ang pagbabakasyon ditto. Hnidi lang matuloy kasi nga nagging busy sina mama at papa. Nasundsan pa ng pag-aaway nila. At least ngaun natuloy na. Ang ganda dito sa London. Ibang- iba sa mga nakikita ko sa magazine. Iba rin ang hangin. Ang ganda pa ng paligid. Kahit saan ako lumingon napapanganga ako sa ganda ng mga lugar. Aray! Sumsakit na naman ang ulo ko. Aray! Araaayyy!


Bogs!


Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin. Medyo Malabo ang lahat. Ang naalala ko na lang eh sinugod ako dito sa George Elliot Hospital. Naalala ko rin kung paano magpanic si mama. Sigaw ako ng sigaw sa sobrang sakit ng ulo kopero wala akong magawa. Siguro nga hanggang dito na lang ako. Tuluyan ng magsasara ang libro ko.


“anak! “


Ma? Bakit ka umiiyak? Huwag ka nang magalala, ok na ako. Tingnan mo ang lakas ko na. wala na akong sakit. Magaling na ako. Bakit hindi tumitigil sa pag-iyak si mama? Bakit parang hindi niya ko nakikita? Teka lang, kaluluwa na lang ba ako? Ako yung nakahiga. Hindi ako pwedeng magkamali ,ako yun. Hindii! Bakit hindi ako makabalik. Parang ang unfair, katawan ko yun pero hindi ko magamit. Waah! Nananaginip lang ata ako. Pero parang totoo. Totoo nga, spirit na lang ako.


“I’m sorry but your son is in state of coma”


No! hindi pwede to. Paano ko sasabihin na andito ako sa tabi nila. Bakti kasi hindi ako makapaok sa katawan ko. Saan ako pupunta ngayon? Isa na lang akong kaluluwang ligaw. Eh kung bumalik na lang kaya ako sa Pilipinas. Ayos yun libre pamasahe. Sino naman uuwian ko sa Pilipinas? Si Gel? Eh wala na nga kami nun eh. Basta gusto kong umuwi . wala na akong paki kung ano man ang mangyayari.