Seatmate

Nasa kalagitnaan ng pagtuturo si ma’am ng maisipan kong gumawa ng isang sulat. Sa una ay nahihirapan pa ako sapagkat pati yata sa sulat ay nahihiya akong ipadama kung ang pagmamahal ko sa kanya. Hindi pa rin tapos ng magturo si maa’m.  Mabuti na lamang at natapos ko na rin ang aking sulat.  Agad kong tiniklop ang sulat na pakorteng puso. Doon ko lamang na may saysay pala ang pag-aaral ko ng origami. Mabilis kong inabot sa kanya. Nagulat ako ng magsalubong ang dalawa niyang kilay. Ngunit ng mabasa niya ang nakasulat ns “ ngiti lang”  nakita ko ulit ang mga ngiti niya sa labi. Nakita kong nahirapan siyang buksan yung tiniklop kong papel. Gusto ko sananag tulungan pero parang nakakahiya naman. Nakita ko na lamang na yung classmate kong lalaki yung nagbukas ng papel na korteng puso. Naku po, nakakhiya naman kung siya pa ang makakbasa nun. Mabuti na laamng at agad niyang kinuha yung papel matapos itong mabuksan .

Hi crush,

Hindi ko alam kung paano ko sisismulan ang sulat na ito sapagkat mukha mo ang rumerihistro sa papel ko. Kahit ata Agham ay hindi maipaliwanag ang angkin mong kagandahan.  Kulang ang sikat ng araw para masinagan ang maamo mong mukha. Pasensya na kung hindi kita nababati ng magandang araw sapagkat maganda ka pa sa araw.

Matgal na kitang gusto. Lahat ng sa iyo ay matagal ko ng gusto. Mga mata mong nangungusap. Mga labi mong  tila mansanas ka kapulahan. Ang buhok mo’y masarap hawakan.  Ang kutis mong mala porselana.  

Pasensiya na kung nahihya ako sayo. Pasensiya na rin kung nauutal ako kapag kausap ka. Siguro nga nagiging ganito talaga ang isang tao kapag nasa harap ng taong mahal niya.

Ayaw ko sanang maging magkaibigan lang tayo dahil mahal na mahal kita.

Nagmamahal,

Seatmate J

Bakas sa mukha niya ang pagkatuwa ng mabasa niya ang sulat ko. Walang anu- ano’y may biglang umagaw ng papel sa kanya.  Ang malas naman at si Ma’am pa pala ang nakakuha. Hnidi pa nasiyahan at binasa pa ang sulat sa buong klase. Iyon ang sitwasyon na sana kinain na lang ako ng lupa. Napansin ko rin na namumula na si crush. Hindi ko lang masabi kung kinikilig siya o nahihiya.

Natapos na ang klase kay ma’am pero ang kantyawan ay nagsisimula pa rinhindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Nadagdagan pa nung lumapit sa akin si crush .

“Hindi ko naman kailangan ng love letter eh”

Nagsimula na naman magtawana ang mga classmate ko. Yung iba naman walang pakialam. Pero ang alam ko nasa bingit ako ng kahihyan ng mga oras na iyon. Subalit hindi pa pala siya tapos magsalita.

“Ang kailangan ko ay ikaw mismo magsabi sa akin niyan”

Kung matagal mo na akong gusto ,hindi mo lang alam na mas matagal na akong may gusto sayo”

Pakiramdam ko’y  nasa alapaap ako ng mga oras na iyon. Unti- unti ng naglalabasan ang mga classmate naming hanggang kaing dalawa na lang ang matira. Hindi ako makapagsalita. Hindi ko alam ang dapat sabihin. Parang gusto kong tumalon pero hindi ko naman magawa. Ang tanging nagawa ko na lamang ay yakapin siya ng mahigpit.