Para kay *blip blip*

Huwag ka ngang t*nga. Hindi porket sinabi niyang hindi ka nya sasaktan ,eh hindi na talaga. Hindi lang siya ang nagbitiw ng mga katagang iyan. Marami na ang nakarinig at naniwala dyan. Pero kaunti pa lang talaga ang nakatupad niyan. Parang payong lang kasi yan. Hindi ibig sabihin na may payong ka, hindi ka na mababasa ng ulan. Hindi porke’t mahal ka niya, hindi ibig sabihin nun hindi ka na masasaktan. Nakita mo yung logic?

Ang hirap kasi sayo, lahat na lang ng nakakarelasyon mo ay pinaniniwalaan mong soulmate mo. Tama ka na soulmate are destined to meet. But take note, it doesn’t mean na they are meant to be. Hindi ko sinansabing maniwala ka. Sarili kong pananaw yun. Kung iisipin, kasya siguro sa isang kahon ng gatas yang paniniwala ko about soulmate. Eh paano ba naman, usong uso na ang social fling. Na sa unang pagkikita pa lang kasalan na agad. Yung mga set up na “ you had me at one hello”. At ang nakakinis pa eh yung mga naniniwala sa kasabihang “ easy to get but hard to forget”. Anong gusto nilang palabasin? Ang bottomline lang din naman nun ay “ easy to get sila”.

Hindi mo kailangang paikutin ang mundo mo sa kanya. Una , hindi siya ang axis . at ang pangalawa, hindi siya ang sagot sa global warming. In a serious note, masasaktan ka lang sa huli kasi nasanay ka na lagi siyang andyan sa tabi mo. Masasaktan ka lang kasi pinabayaan mo na siya ang magpaikot ng mundo mo. Intindihin mo na iba ang mundo mo sa mundo niya. Oo nga gumawa kayo ng sarili niyong mundo. Yung kayong dalawa lang. yung tipong walang bibitaw. Pero sa huli, babalik din kayo sa reality. At kasama sa katotohanang iyon na wala na kayo. Kaya huwag mo ng balikan yung sinasabi mong mundo ninyo . dahil sa maniwala ka o sa hindi, ang mundong ginawa niyo ay hindi na nahintay ang end of the world. Wala na.

Paano mo masasabing naka move on ka na kung makakita ka lang ng bagay na may kinalaman sa kanya eh hahagulgol ka na. Wake up! Huwag mong sasabihng naka move on ka na kung ang simpleng lollipop na nakapagpaalala sa kanya eh iiyakan mo. Buksan m ang isipan mo. pati na rin ang puso mo. Aminin na natin na hindi mo makikita ang ganda ng paligid kung depressed ka. Tama ba? Ngumiti ka lang. dahil minsan , hindi mo aakalain na mula sa malayo, may nakatanaw sa mga ngiti mo. ngiti mo na kumukompleto ng araw nila. Tulad ko. Dahil sa ngiti mo natutunaw pati ang kaluluwa ko. ---- ino.pagba

The Truth About Forever saga part 8 :The Restitution

Kung hnidi pa ako nagkasakit hindi pa ako makakarating ditto sa London. Kahit pala ganito ang kalagayan ko eh may maganda rin pa lang kakambal. Naalala kona matagal na naming plinano ang pagbabakasyon ditto. Hnidi lang matuloy kasi nga nagging busy sina mama at papa. Nasundsan pa ng pag-aaway nila. At least ngaun natuloy na. Ang ganda dito sa London. Ibang- iba sa mga nakikita ko sa magazine. Iba rin ang hangin. Ang ganda pa ng paligid. Kahit saan ako lumingon napapanganga ako sa ganda ng mga lugar. Aray! Sumsakit na naman ang ulo ko. Aray! Araaayyy!


Bogs!


Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin. Medyo Malabo ang lahat. Ang naalala ko na lang eh sinugod ako dito sa George Elliot Hospital. Naalala ko rin kung paano magpanic si mama. Sigaw ako ng sigaw sa sobrang sakit ng ulo kopero wala akong magawa. Siguro nga hanggang dito na lang ako. Tuluyan ng magsasara ang libro ko.


“anak! “


Ma? Bakit ka umiiyak? Huwag ka nang magalala, ok na ako. Tingnan mo ang lakas ko na. wala na akong sakit. Magaling na ako. Bakit hindi tumitigil sa pag-iyak si mama? Bakit parang hindi niya ko nakikita? Teka lang, kaluluwa na lang ba ako? Ako yung nakahiga. Hindi ako pwedeng magkamali ,ako yun. Hindii! Bakit hindi ako makabalik. Parang ang unfair, katawan ko yun pero hindi ko magamit. Waah! Nananaginip lang ata ako. Pero parang totoo. Totoo nga, spirit na lang ako.


“I’m sorry but your son is in state of coma”


No! hindi pwede to. Paano ko sasabihin na andito ako sa tabi nila. Bakti kasi hindi ako makapaok sa katawan ko. Saan ako pupunta ngayon? Isa na lang akong kaluluwang ligaw. Eh kung bumalik na lang kaya ako sa Pilipinas. Ayos yun libre pamasahe. Sino naman uuwian ko sa Pilipinas? Si Gel? Eh wala na nga kami nun eh. Basta gusto kong umuwi . wala na akong paki kung ano man ang mangyayari.

The truth about forever saga part 7:Estrangement

Ang sarap ng pakiramdam. May girl friend na ako. Yahoo! Hanggang kailan kaya to? Alam ko namang hindi pangmatagalan ito. Pero umaasa pa rin ako na maaring mabago ang lahat. Marami na akong napanood na love between life and death ang drama ng buhay.  Sana lang parehas kami ng ending, happily ever after. Sana talaga gumaling ako.

“sabi ng mama mo sa London ka daw niya ipapagamot.”

Ano? Tatlong araw pa nga lang kami ng Gel ko tapos ending agad?  Ang saklap naman. Ayokong umalis. Ayokong iwan si Gel. Siya na nga lang nagpapalakas sa akin. Paano kung mamatay ako dahil wala siya sa tabi ko? Hindi man lang ako makakapagpaalam. Ayoko talaga. pero kung hindi naman ako magpapagamot, mas lalong hindi ko na takaga makikita si Gel habambuhay.

“Ayoko nga sana, pero –“

“pero ano? Dahil sa akin?”

“oo, ayokong iwan ka, alam mo namang maha na mahal kital ”

“kung mahal mo ako ,  magpapagamot ka”

“mahihintay mo ba ako?”

“oo naman”

“paano kung hindi na ako makabalik? Paano kung doon ako mamamatay?”

“hindi ka mamamatay sapagkat pati puso ko tumutibok para sayo”

“huwag masasaktan ka lang”

“hindi Jerome. Mas masasaktan ako kapag hindi mo sinubukang magpagamot.”

“babalik ako para sayo”

“ maghihintay ako”

Habang tmatakbo ang panahon katawan ko namay para bang kinakain ng aking karamdaman. Nagpasya sina mama na sa London na ako magpagamot. Hindi ko alam talaga kung papayag ako sa una. Pero sa huli, pumayag ako dahil kay Gel at para na rin sa mga magulang ko. Naniniwala ako na darating ang araw na babalik ako na hindi isang malamig na bangkay kundi isang masiglang Jerome.

“mamimiss kita”

“ikaw din., alagaan mo sarili mo ha?’

“para sayo, pasensya ka na pa la kung yung boyfriend mo hindi ka maalagaan”

“  hindi mo naman kailangan gawin yun eh. Bumalik ka ha?

“oo naman, sabi mo eh”

Nakakalungkot naman iiwan ko na si Gel. Mahirap sa akin ito pero doon din naman tutungo ito. Sana tama yung magiging desisyon ko. Desisyon na hindi ko pa alam kung pagsisisihan ko sa takdang panahon. Panahon na lang ang magtatakda sa aming dalawa. The best art in this world is the  art of letting go.

“hindi ko alam kasi kung makakabalik pa ako”

“ano ka ba? Makakbalik ka”

“Gel, gusto ko sanamag tuldukan muna natin kung ano man ang meron tayo. Alam kong mahirap pero mas mahirap kung mawawala ako na walang closure sa ating dalawa.”

“ ayoko sanag pumayag pero tama ka. Siguro nga maling time ang love natin. Pero bumalik ka ha? Bska kasi sa pagbalik mo ,yung perfect time nating dalawa.”

“kung hindi naman, baka sa heaven ang perfect place natin”

“nakakainis ka”

“huwag ka nag umiyak” pwede ba kitang halikan?

“bakit naman?”

“para may bauinin ako sa London”

“pwede rin ba kitang halikan?”

“oh bakit?”

“para may iwanan ka rin dito”

“mwah!”

Single na namn ulit ako. Sabi naman daw nila nasa uso yun. Edi nasa uso na ulit ako. Alam kong tama yung ginawa ko. Ayokong  magsisi dahil ginawa ko ang bagay na iyon.  Gusto kong magpagaling para maibalik ko ang nawala sa amin. London here I am!

The truth about forever saga part 6: Endearment

Aalagaan niya daw ako. Totoo ba yun? May sakit ako pero hindi naman ako bulag. Tama naman yung nabasa ko. Ewan ko, pero parang ang awkward naman. Paano na yung boyfriend niya? Sila pa ba? Haay! Andami kong tanong. Paro kung aalagaan niya ako edi masaya. Magkakaroon kami ng quality time.Makatulog na nga lang. bukas ko na lang poproblemahin ito. Sana bukas ok na ang lahat.

Wahh! Aray! Mama ang sakit ng ulo ko! Tulong.!

Nagising ako dahil sobrang sakit ng ulo ko. Nataranta naman si mama sa pagpunta sa kwarto. Medyo nawala ang sakit ng makainom na ako ng gamot. Parang ang hina-hina ko na talaga. Napapikit na lang ako sa sitwasyonh ko na alam kong himdi ko matatakasan. Gusto ko pang mabuhay ng matagal.

“ may masakit pa ba sayo?”

Hindi ko alam kung ididlat ko ang mata ko sa tanong na iyon. Alam kong hindi galing kay mama ang iyon. Iba ang boses na rumehistro sa tenga ko. Boses ni Gel.  Unti- unti kong iminulat ang aking mata at tumambad sa akin ang maganda niyang mukha. Heto na ba yung sinasabi niyang aalagaan ako?  Hindi ko naman talaga alam kung seryoso siya o baka naman ginugudtaym niya lang ako. Pero kung totoo nga, edi ayos!  Nagawa ko pang tanungin siya kung ano ang ginagawa niya sa bahay namin. Habang pinagmamasdan ko ang mukha niya, ibang iba ang pakiramdam ko. para bang ang gaan sa puso. Naisip ko nga na baka si Gel ang gamot ko.

“ tinext kita kagabi pero hindi ka naman nagreply”

“ sorry , pero nabasa ko yung sulat mo?”

“ papayag ka ba?”

“oo naman, para mabilis ako gumaling”

“Simula ngayon ako na ang personal  nurse mo”

“Paano yung boyfriend mo? Baka magselos”

“Break na kami”

“ Bakit naman?”

“ May mahal kasi akong iba”

“ Sino?”

“ Wag na lang baka kasi hindi na rin pwede”

“Bakit hindi pwede?”

“Andami mong tanong, saglit kukuha lang kita ng pagkain”

“ hindi mo masisisi ang sitwasyon kung hindi kayo pwede, sa bandang huli baka sarili mo ang sisihin mo kasi hindi mo sinubukang sabihin sa kanya na mahal mo siya.”

Hnidi ko talaga alam kung bakit ko nasabi iyon. Ang lakas lang talaga ng pakiramdam ko na ako yung tinutukoy niya. Matapos kung sabihin iyon sa kaya para bang nabigla siya. Kung ako nga talaga yung tinutukoy niya,  hindi ko rin siya masisisi dahil sa kalagayan ko.  sino ba naman kasi ang magmamahal sa malapit nang mamatay. Masasayang lang ang lahat. Habang pinagdudugtong-dugtong ko ang mga ideyang pumapasok sa isip ko, hindi ko namalayan na katabi ko na pala si Gel.

“ Yung mama mo na lang daw magdadala ng pagkain dito, hindi p kasi luto eh”

“Gel, bakit gusto mo kong alagaan?”

“ ha? Ah eh, kasi gusto kita Jerome“

Gusto niya daw ako. Totoo ba yun? Ang linaw linaw naman ng pandining ko. ang sabi niya gusto niya daw ako. Pero bakit ngayon nga lang? nakakainis talaga. Pwede pa ba?

“ Gusto mo ko? eh mamatay na nga ako “

“ kaya nga kita aalagaan eh, gusto ko humaba pa buhay mo”

“ Huwag na lang ako Gel,  marami pang iba diyan”

“akala ko ba gusto mo ko?”

“ gusto kita pero-“

“pero ano” kasi may sakit ka? Ok lang naman sa akin yun”

“ imposible talaga ang gusto mo Gel”

“Marami  ng kwento ng pag-ibig ang kaya mong hulaan ang patutunguhan.  Kung saan papunta.pero alam mo kung ano ang nakakamangha? Yung sinubukan ,kasi mas kaya nating makita ang mapait na ending kaysa sa msanghinayang dahil hindi sinubukan”

Ang ganda naman ng sinabi ni Gel.  Nalaman kong mahal niya rin ako. Hindi naman porket mamamatay ako  hindi na ako pwedeng magka lovelife. Sige susubukan ko, para naman may mabaon ako sa kabilang buhay. Nakakatawa naman, kung kailan nasa hulung sandali na ako ng buhay ko saka pa kukulay ng ganito. Hindi ko naman masisisi ang sarili ko o ang ibang tao. Pero ang mahalaga gumaan ang pakiramdam ko.

“ kung kaya mong mahalin ang isang tao kahit alam mong huli na. sino ba naman ako para hindi ka mahalin”

The truth about forever saga part 5 : Reconditioning

Bakit nasa bahay na ako? Kanina lang nasa ospital lang ako . Nasaan na si Gel? Hindi ko man lang natanong kung anung ginagawa niya kanina sa ospital.  Mahirap mag isip kung ano talaga nag nangyari kanina. Lalo lang sumasakit ang ulo ko.  Himala ata, nandito sa bahay si mama. Wala ba siyang pasok ngayon ? nandito rin si papa. Bakit kumpleto ang paamilya ko ngayon? Naguguluhan ako. Anong meron. Gusto ko munang matulog. Siguro bukas ok na ulit.

Naalimpungatan ako ng marinig ko ang usapan nila mama. Medyo malabo ang mga salita pero alam kong tungkol sa akin. Habang tumatagal ang usapan nila, napapansin ko na lang na tumutulo na ang luha ko. Kaya pala lagging sumasakit ang ulo dahil may sakit ako. Paano na ang mga pangarap ko? Bata pa ako para magkakanser. Ni hindi ko pa nga nasusubukang magka-girlfriend. Wala akong magawa kundi umiyak.  Sumasakit na rin puso ko. Ayaw ko ng  ganito. Kung mamamatay ako, gusto ko yung hindi na pahirapan yung mga tao sa paliigid ko.

Huminto lang ako sa pag-iyak ng pumasok ng kwarto si mama. Tinanong niya ako kung ano ang masakit sa akin. Medyo naiinis ako kasi ngayon lang siya nag-alala sa akin. Kung kelan may sakit na ako saka niya ako aalagaan. Nabibigay nga nila ang gusto ko, pero ang atensyon naman ang nila ang kulang noon. Nahalata niya siguro na medyo naiilang ako kaya naman niyakap niya na lang ako. Doon ko lang naramdaman ang yakap ng isang ina. Yakap na sana noon ko pa naranasan. Humagulgol si mama kaya wala na rin akong magawa kundi umiyak. Nagpanggap ako na hnid ko alam kung bakit siya umiiyak. Nagawa ko pa siyang tanungin kung bakit. Hindi niya magawang sagutin ang tanong ko. Alam kong iniiwasan niyang malaman ko ang katotohanan.  Nagpasya akong sabihin ang narinig kong usapan nila ni papa. Nagtapos lahat sa iyakan. Nagpasukan sa kwarto sina papa at ang nakababata kong kapatid. Nakakalungkot isipin nab aka hindi ko na maabutan ang paglaki ng kapatid ko.  Niyakap ako ng sabay ng mga magulang ko. Kahit bakas sa mukha ng kapatid ko ang pagtataka sa nangyayari ,sumali rin siya sa yakapan. Natutuwa akong nabuo an gaming pamilya ng mga oras na iyon. Hindi kasi lingid sa kaalaman ko na may konting pagtatalo sina mama at papa. Nakakalungkot isipin na kung kalian ako nagkasakit ay saka naman nabuo ang pamilya ko.

Nagbago ang lamig ng umaga ng magising ako. Tila hindi na sanay ang katawan ko sa panahon. Gusto ko sanang pumasok para man lang magpaalam sa mga kaibigan ko sa school. Pero ayaw ni mama. Nagresign na rin si mama sa trabaho para maasikaso ako ng mabuti.  Pinapunta niya ang lahat ng classmate ko sa bahy naming. Natuwa ako kasi pati yung paborito kong teacher ay pumunta din. Maraminbg nalungkot sa angyari sa akin. Kabaliktaran ang nararamdaman ko sapagkat nakita ko na naman si Gel. Hindi ko na pinalampas ang pagkakataon. Tinanong ko na siya kung ano ang ginagawa niya sa ospital nun araw na iyon. Laking gulat ko ng malam ko na siya pala ang nagdala sa akin doon. Sa tulong ng dalawa kong schoolmate  nadala nila ako sa ospital. Hindi lang yun ang gusto kong tanungin. Gusto ko ring tanungin kung nabasa niya ba yung tulang ginawa ko.

Sa halip na sagutin niya ang tanong ko, umalis siya. Ang gulo naman niya. Sa totoo lang nalungkot ako sa ginawa niya. Pero naisip kong may boyfriend pala siya. Siguro ginagawa nbiya lang yun dahil ayaw niya masaktan yung boyfriend niya.  Hindi nagtagal ay nag alisan na ang mga classmate ko kasama ang paborito kong teacher. Hndi ko man lang nagpaalam sa akin si Gel. Nagalit ata sa tanong ko. Pero tanong lang naman yun. Bakit ganun siya maka react?

May inabot sa aking sulat si mama. Hindi ko na nagawangbasahin sapagkat sumasakit na naman ang ulo ko. Hindi ko alam kung anong oras na ako nakatulog ng gabing iyon. Nagising ako sa isang text. Bago ko binasa yung message, nagpasalamat muna ako sa Diyos sapagkat nagising pa ako ng araw na iyon.

*one message received*

>>:  nabsa mo ba yung sulat na bingay ko sa mama mo?

Kay Gel pala yung sulat na iyon. Agad kong kinuha yung sulat kay mama. Hindi ko na ngawang sautin yung text niya sa akin. Kahit isang sentence lang yung nakasulat pakiramdam ko gumaling ako sa sakit ko.

“Pwede ba kitang alagaan?”

Seatmate

Nasa kalagitnaan ng pagtuturo si ma’am ng maisipan kong gumawa ng isang sulat. Sa una ay nahihirapan pa ako sapagkat pati yata sa sulat ay nahihiya akong ipadama kung ang pagmamahal ko sa kanya. Hindi pa rin tapos ng magturo si maa’m.  Mabuti na lamang at natapos ko na rin ang aking sulat.  Agad kong tiniklop ang sulat na pakorteng puso. Doon ko lamang na may saysay pala ang pag-aaral ko ng origami. Mabilis kong inabot sa kanya. Nagulat ako ng magsalubong ang dalawa niyang kilay. Ngunit ng mabasa niya ang nakasulat ns “ ngiti lang”  nakita ko ulit ang mga ngiti niya sa labi. Nakita kong nahirapan siyang buksan yung tiniklop kong papel. Gusto ko sananag tulungan pero parang nakakahiya naman. Nakita ko na lamang na yung classmate kong lalaki yung nagbukas ng papel na korteng puso. Naku po, nakakhiya naman kung siya pa ang makakbasa nun. Mabuti na laamng at agad niyang kinuha yung papel matapos itong mabuksan .

Hi crush,

Hindi ko alam kung paano ko sisismulan ang sulat na ito sapagkat mukha mo ang rumerihistro sa papel ko. Kahit ata Agham ay hindi maipaliwanag ang angkin mong kagandahan.  Kulang ang sikat ng araw para masinagan ang maamo mong mukha. Pasensya na kung hindi kita nababati ng magandang araw sapagkat maganda ka pa sa araw.

Matgal na kitang gusto. Lahat ng sa iyo ay matagal ko ng gusto. Mga mata mong nangungusap. Mga labi mong  tila mansanas ka kapulahan. Ang buhok mo’y masarap hawakan.  Ang kutis mong mala porselana.  

Pasensiya na kung nahihya ako sayo. Pasensiya na rin kung nauutal ako kapag kausap ka. Siguro nga nagiging ganito talaga ang isang tao kapag nasa harap ng taong mahal niya.

Ayaw ko sanang maging magkaibigan lang tayo dahil mahal na mahal kita.

Nagmamahal,

Seatmate J

Bakas sa mukha niya ang pagkatuwa ng mabasa niya ang sulat ko. Walang anu- ano’y may biglang umagaw ng papel sa kanya.  Ang malas naman at si Ma’am pa pala ang nakakuha. Hnidi pa nasiyahan at binasa pa ang sulat sa buong klase. Iyon ang sitwasyon na sana kinain na lang ako ng lupa. Napansin ko rin na namumula na si crush. Hindi ko lang masabi kung kinikilig siya o nahihiya.

Natapos na ang klase kay ma’am pero ang kantyawan ay nagsisimula pa rinhindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Nadagdagan pa nung lumapit sa akin si crush .

“Hindi ko naman kailangan ng love letter eh”

Nagsimula na naman magtawana ang mga classmate ko. Yung iba naman walang pakialam. Pero ang alam ko nasa bingit ako ng kahihyan ng mga oras na iyon. Subalit hindi pa pala siya tapos magsalita.

“Ang kailangan ko ay ikaw mismo magsabi sa akin niyan”

Kung matagal mo na akong gusto ,hindi mo lang alam na mas matagal na akong may gusto sayo”

Pakiramdam ko’y  nasa alapaap ako ng mga oras na iyon. Unti- unti ng naglalabasan ang mga classmate naming hanggang kaing dalawa na lang ang matira. Hindi ako makapagsalita. Hindi ko alam ang dapat sabihin. Parang gusto kong tumalon pero hindi ko naman magawa. Ang tanging nagawa ko na lamang ay yakapin siya ng mahigpit.

Mahal ko si Bestfriend

Marami ang gumugulo sa isipan ko ng mga sandaling iyon.  Hindi ko malamn kung ano itong nararmdaman ko. Hanggang sa tumugtog ang isang kanta sa luma naming radyo. Tama, in-love nga ako.  In- love ako sa bestfriend ko. Hindi ko alam kung paano nagsimula. Pero tama ba na ma-inlove ako sa kanya?

Ako si May ann, 18 years old. At ito ang kwento ko.

Naalala ko pa kung paano kami nagkakilala ni Oliver. Iyon ang araw na bumilis ng sobra ang pagtibok puso ko. Pero kung tatanungin mo ako kung paano kami naging magkaibigan, hindi ko alam kung paano nagsimula. Napagtanto ko na lang na magkaibigan na kami hanggang tawagin niya akong bestfriend. Sa una, nakakailang pa nga kapag tintawagb niya akong bestfriend. Pero tila musika sa aking tenga ang boses niya. Hanggang masanay na ako at tinanggap ang katotohanan na siya na ang bestfriend ko.

Gabi- gabi kaming mgka-chat ng bestfriend ko.  Palagi kaming mgkatext at madalas kaming lumalabas. Madalas kaming mapagkamalang magsyota. Pero ok lang sa amin yun. Wala kaming pakialam sa iisipin ng iba. Ang mahalaga masaya kami. Hindi kami nahihiyang ipakita ang closeness namin in public. Pero kahit close kami hindi ko masabi ang tunay kong nararamdaman sa kanya. Ang tunay na sinisigaw ng puso ko. Ang katotohanang mahal ko ang bestfriend ko. Subalit madalas masaktan ang puso ko kapag nagkakagirlfriend siya. Hindi namin magawa yung dati naming ginagawa. Limitado lang ang oras na magkasama kami. At hindi na rin ako napupuyat kakachat sa kanya. Pero walang tumatagal na relasyon kay oliver. Kaya naman bumabalik pa rin sa dati kung ano man ang mga ginagawa namin. Iyon ang mga bagay na lihim kong ikinatutuwa.

Matagal ko ng pinaplano na sabihin sa kanya kung ano itong nararmdaman ko. Pero sa tuwing titingin siya sa aikn para bang tinatapalan ang mga labi ko. Hindi ko pala kayang sabihin sa kanya. Hanggang isang araw, nagka-girlfriend na namn siya. Balik na namn sa datiang sitwasyon. Pero mas malala ngayon, ayaw na sa king magpakita ni Oliver sapagkat pinagbabawalan siya ng Girlfriend niya. Wala naman akong magwa kundi Umayon sa sitwasyon.

Para makalimot sa sakit na kahit ako lang ang may gawa, nagpasya akong umuwi sa lola ko nang magbakasyon. Doon nakilala ko si Dominic. Mabait si Dominic. Hindi ko maikakaila na may pagkakahawig sila ni Oliver. Kaya naman nahulog din ang loob ko sa kanya.  Hanggang isang araw, nagtapat ng pag-ibig sa akin si Dominic. Sa una, hindi ko talaga alam kung sasagutin ko siya. Hindi sumuko sa panliligaw si Dominic kaya naman sinagot ko siya. Akala ko magiging Masaya ako kapag nagging kami. Pero mas naaalala ko lang ang tunay kong mahal, si Oliver.

Alam kong mahal ako ni Dominic. Kaya naman nagiguiltyako kapag magkasama kaming dalawa. Gusto ko na sanang sabihin na ayaw ko na dahil hindi siya ang tunay kong mahal. Subalit may kung anong tumutulak sa akin upang hindi gawin iyon. Nakatanggap ako ng message kay Oliver. Hindi ko alam kung matutuwa ako o magagalit sa kanya. Lagi na lang ba akong saluhan niya sa tuwing maty problema siya? Oo nga bestfriend kami, pero bakit sa tuwing may problema siya saka lang siya nakakalala.  Mabuti pa si Dominic lagging nasa tabi ko. Kahit anong gawin ko hindi niya ako iniiwan. Hindi ako nagreply sa text ni Oliver. siguro dahil nagtatampo ako sa kanya. Hanggang sa tumawag siya sa akin. Naawa ako bigla sapagkat alam kong umiiyak siya. Pero anong magagwa ko nandito ako sa probinsya. Wala.

Natapos ang bakasyon at kailangan ko ng bumalik sa Manila. Pinutol ko na rin kung ano man ang meron sa amin ni Dominic. Ako kasi yung taong hindi naniniwala sa “longdistance relationship”. Sa una away bumitaw ni Dominic. Subalit natapos din sa hiwalayan.  Inaamin kong nasaktan ko si Dominic. Inaamin ko rin na hindi ko talaga siya minahal.

Pagbalik ko sa Manila, sinalubong agd ako ng bestfriend ko. Tuwang tuwa na para bang walang problema. Nakakapanibago  si Oliver. nagging mas close kami matapos ng hiwlayan nila ng girlfriend niya. Hindi ko alam ang nangyari sa kanila pero alam kong gusto ko ang hiwalayan nila. Masabi ko na kaya ang tunay kong nararmadaman sa kanya? Paano kung hindi niya magustuhan ? paano kung malamatan an gaming pagkakaibigan?

“Gusto kita May ann.”

Ano? Gusto lang hindi mahal?  Tama ba yung narinig ko ? gusto daw ako ni Oliver.  so pwede na maging kami. Hindi, baka naman iba lang ang interpretasyon ko sa sinabi niya. Gusto kong ulitin niya yung sinabi niya. Hanggang isang araw ng aming paglalakad…

“Ok lang ba kung ligawan kita?”

“Ha?”

“sabi ko, ok lang ba kung ligawan kita?”

Handa ka bang isugal ang friendship natin?”

“Sa totoo lang hindi eh, pero baka manghinayang ako kapag hindi ko sinubukan”

“Noon pa naman  mahal na kita eh”

“So tayo na?”

“Ligawan mo muna ako. J”

“Ha? Kailangan pa ba yun?”

“Diba tintanong mo ako kung pwede ba magpaligaw?, edi oo sagot ko”